ആ മഴയന്നൊരിക്കൽ
നമുക്കായ് പെയ്തതായിരുന്നു....
അന്നു നീയെന്നെയൊരു വർണ്ണ-
ക്കുടക്കീഴിൽ നിർത്തി...
ആ മഴയ്ക്കപ്പുറം നാം ജീവിത-
മഴവില്ലുകളാകാശത്തു കണ്ടു.
ഒരു മാത്ര വേളയിൽ മാന -
മിരുണ്ടു കറുത്തു തുടങ്ങി ,
ഇന്നു നീ കൂട്ടിനില്ലെന്നറിയാതെ
ആ മഴ നമുക്കായിന്നും പെയ്തിടുന്നു...
ഒരു മാത്ര വേളയിൽ മഴ കനത്തു ,
മാനമിരുണ്ടു കൊടും പേമാരിയായ് .....
നീയെന്നെയെന്നോ മറന്നകന്നു
ഇനിയി കൂരിരിട്ടും, പേമാരിയും
കടന്നുപോയേക്കാ മെന്നാലുമെന്നിലെ
നീ തന്നെയാണെന്നെ ഞാനാക്കിയത് .....
വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്.... ഇനിയും എഴുതു 👍
ReplyDelete👍tsujiathira
ReplyDelete👍👍
ReplyDeletePls write poems related to mathematics
DeleteVery romantic...keep going
ReplyDelete